Geschiedenis van de Belgische monarchie
België werd in 1814 met noordelijke gedeelte van de Lage Landen samengevoegd tot het Koninkrijk der Nederlanden. België was hier niet blij mee. Het land was juist een tijdje zelfstandig geweest, na een periode dat het land had toebehoord aan de Republiek der Zeven Provinciën en daarna de Franse republiek (en later het Franse keizerrijk).
In 1830 was het zover gekomen dat er een revolutie uitbrak. Koning Willem Ⅰ stuurde een leger naar het zuiden, geleid door twee van zijn zonen, om de tegenstand de kop in te drukken. Maar ze werden gedwongen om Brussel te verlaten.
Op 4 oktober van dat jaar werd na een verhitte strijd België onafhankelijk verklaard. Koning Willem Ⅰ was geen koning meer van België, alleen van Nederland.
Ondanks dat de Oranje-Nassaus niet geliefd waren als koninklijke familie, ging de regering polshoogte nemen bij diverse mensen, met de vraag of zij het hoofd van de nieuw te vormen Belgische monarchie wilden worden. De tweede zoon van de Franse koning Louis-Philippe weigerde, maar meer geluk vonden ze in de van Saksen-Coburg-Gotha familie. Leopold was bereid de eerste koning te worden van België. Hij was ook in de race om koning te worden van Griekenland, maar wees dat af omdat hij het te onrustig vond. Zodoende regeert sinds 21 juli 1831 officieel de van Saksen-Coburg-Gotha dynastie.