Geschiedenis van de Deense monarchie
Als een van de oudste monarchieën van Europa heeft Denemarken een rijke geschiedenis. Gorm de Oude, een viking, werd koning in 899. De huidige koninklijke familie is nog terug te voeren tot deze koning.
Denemarken, Zweden en Noorwegen zijn nog een tijd verenigd geweest, de zogeheten Unie van Kolmar. Deze vereniging vond plaats onder koningin Margrethe Ⅰ. Door deze Kolmar-unie hoort Groenland nog steeds bij Denemarken (IJsland hoorde ook bij Denemarken, maar werd een republiek in 1944). Uiteindelijk werden Noorwegen en Zweden beiden zelfstandig en vormden een eigen monarchie.
Na de Kolmar-unie regeerde het Huis Oldenburg. Koning Frederik Ⅶ had echter geen nakomelingen, dus stelde hij een neef als zijn opvolger. Die kwam uit een zijktak: de familie Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg. Zijn neef zou hem opvolgen als koning Christian Ⅸ en de monarchie in Denemarken versterken. Daarnaast kwamen enkele van zijn zoons in het buitenland op de troon: zoon Georg werd koning Giorgios Ⅰ van Griekenland, zoon Carl werd koning Haakon Ⅶ van Noorwegen. Hierdoor zijn de koninklijke families van Griekenland en Noorwegen verbonden met de Deense koninklijke familie.
Christian Ⅸ voerde ook een succesvolle huwelijkspolitiek. Zijn dochter Alexandra trouwde met de Britse koning Edward Ⅶ, Dagmar trouwde Tsaar Alexander Ⅲ van Rusland en Thyra trouwde met Ernst-August von Hannover. Christian werd opgevolgd door Frederik Ⅷ, wiens zoon Christian de grootvader werd van de huidige koningin: Margrethe Ⅱ.